Bladluizen? Ik heb net knoflookscheuten opgehangen. Dat is wat ik kreeg

Het is nu 2 weken geleden dat de bladluizen op mijn zaailingen volledig zijn verdwenen zonder enige behandeling.

En ik kan het niet laten om dit met jullie te delen.

Soms biedt de natuur zelf ons hardnekkig een reddend middel. En als we goed op weg zijn, merken we het helemaal niet!

Dit jaar tiert de bladluis welig. Het is heet. Met de eerste hoofdgeneratie heb ik met succes gevochten. Maar het is juli en er is een nieuw broedsel onderweg.

Nee, de bladluizen vliegen natuurlijk. En tegen de "vliegende Hollanders" om zich op deze manier te beschermen zal niet werken. Maar de tweede (en belangrijkste) manier om bladluizen te verplaatsen - zwarte tuinmieren. Wat zorgen zij voor de groene kralen!

Deze onvermoeibare zwoegers planten bladluizen zorgvuldig op de jongste en lekkerste takjes.

Waar zijn de bladluizen, en waar is de boom?

Misschien zijn volwassen bomen niet bang voor bladluizen, zoals de aanhangers van natuurlijkheid beweren. Lieveheersbeestjes komen en kweken nakomelingen die de bladluizen aankunnen. Maar tegen de tijd dat de nakomelingen groot zijn, hebben de bladluizen de jonge zaailingen al opgegeten!

Kijk naar dit blad. Vergeleken met de anderen is het smal en nietig. Dat komt omdat de bladluizen het hebben aangetast en ik het niet zag en niet op tijd actie ondernam.

Maar ik heb het gemaakt zonder op buikvliesontsteking te wachten. Ja.

Je kunt bladluizen vergiftigen met chemicaliën of ze kietelen met volksmiddeltjes. De mieren komen hoe dan ook terug. Ze hebben meer tijd dan een tuinman met een pantoffel. En ook meer interesse.

Maar zelfs voor hardwerkende mieren heb ik een niet-triviale oplossing. Knoflookpijlen.

Ik heb deze remedie geprobeerd op de vorige datsja. Daar redde ik met behulp van knoflookpijlen zaailingen van de invasie van juli kwaadaardige bladluizen.

Onmiddellijk heb ik niet schrijven, plotseling dat mijn resultaat - de fout van de overlevende, en de conclusies vroeg te trekken. Maar hier, op een nieuwe plek, herhaalde het effect van het verdwijnen van bladluizen!

Dit jaar is het al laat, de pijlen zijn verzameld. Maar dit is niet het laatste seizoen, hoewel ik in het licht van de recente gebeurtenissen nergens meer zeker van ben!

Het enige dat nodig is, is om knoflookpijlen te verzamelen, de tilde te bewaren en ze als ringen op de stam van de zaailing te plaatsen. Hoe meer je er aanbrengt, hoe beter. De pijlen zullen in zo'n ring op de grond liggen.

Zorg er wel voor dat gras en takjes de stam niet raken.

Ik heb gehaakt, dus ik knoflookpijlen op mijn zaailingen en loop tevreden.

Als plotseling zie ik een paar dagen later de foto: weer op de stam van de mieren aan het rondneuzen en proberen te hoeden .... Wat, ik wilde het artikel uit de kladversie verwijderen.

Ik kijk ernaar, denk na. En opeens realiseer ik me dat de slimme mieren een manier hebben gevonden om het te omzeilen. Ze gaan niet met geweld door knoflookbarrières heen. Ze klimmen op de staken waartussen ik de zaailing heb gespannen om te voorkomen dat de wind hem omver blaast.

Dus in plaats van één rechte weg hebben ze nu kronkelige wegen. Maar drie. Eén pin per keer, van de pin naar de kousenband. En dan waar het oog hen brengt.

Maar dat heb ik snel gecorrigeerd. Een knijper is geen zaailing. Die kun je niet sparen. Ik heb een Great Warrior in mijn kastje voor zulke dingen. Ik heb de haringen een goede schrobbeurt gegeven.

Dat was het. Geen mieren. De zaailingen zijn schoon.

Tot augustus werkt deze methode perfect voor mij. En dan is het niet meer nodig: zowel de bladeren als de twijgen zullen uitharden. En bladluizen kunnen ze niet opeten. En dat is alles wat we nodig hebben - om de malse maand juli te overleven.

Redactie

Vorige publicatie: Dat is een leugen: bomen pompen geen water weg en draineren een gebied niet.

Volgende publicatie: Uit een ton watermeloenen kies ik de rijpste op basis van slechts 1 teken

Bladluizen? Ik heb net knoflookscheuten opgehangen. Dat is wat ik kreeg

Redactie

Gerelateerde publicaties